Eindelijk, de corona versoepeling heeft stand gehouden. Wij mogen gelukkig weer met elkaar muziek maken. De diverse kaatspartijen mochten ook doorgaan. Allereerst speelden wij op 4 augustus in Hitzum bij de Ald Meierspartij. Bij aankomst moest iedereen eerst zijn QR code van de coronatest laten checken. De dag verliep wel anders dan voorgaande jaren, want normaal begon de ochtend om 9.15 uur met een rondje door het dorp. Het korps liep dan voorop en de kaatsdames met hun vaandels liepen in een lange stoet achter het korps aan. Dit jaar werd de optocht wegens corona geschrapt, de gang van zaken werd iets aangepast. Wij stonden al op het veld opgesteld, toen de parturen het veld op kwamen lopen. Wij hebben op het veld het Fries Volkslied gespeeld en daarna hadden we in de muziektent de drie marsen op de lessenaar, die wij anders tijdens de optocht zouden spelen. Nu waren wij er helemaal niet rouwig om dat de optocht verviel, want lopen en tegelijk blazen is voor ons geen favoriete bezigheid. Het werd al met al een mooie kaatsdag.
Gelukkig mochten ook de Van Aismadagen op 21 en 22 augustus doorgaan. Wij speelden op zaterdag met mooi weer in de muziektent. Het werd aan het eind van de middag in de tent zelfs een beetje te warm om te spelen. Wat een verschil met het weer op zondag. Toen blies de koude wind in de muziektent, bovendien kwamen er op deze tweede dag heel wat regenbuien over het kaatsveld heen. Een zij-flap van de tent moest verplaatst worden van de rechterkant naar de linkerkant, niet leuk voor het publiek op de tribune, maar de wind en regen stonden anders pal in de tent. Nu zaten de achterste rijen aardig in de luwte, met onze jassen aan was het behaaglijk genoeg. In tegenstelling tot de dirigente en de voorste rijen, trompetten en bugels. Zij waren aan het einde van de dag behoorlijk verkleumd. Maar de spannende finale maakte dat wel een beetje goed! En natuurlijk hielpen de vele snoepjes, die op zo’n kaatsdag worden uitgedeeld, ook mee om warm te blijven. We hebben geen Amboss Polka gespeeld want de veulens kwamen niet opdraven. Kwam dat soms door het slechte weer? Nee. Grapje. Misschien komen de veulens een ander jaar, of misschien is aan die mooie traditie een einde gekomen. Dat zou jammer zijn, ik had mij er zo op verheugd.
We zijn blij dat de korpsavonden weer door kunnen gaan. Samen muziek maken. Heerlijk.
Voor onze bugelspeelster Akkie de Jong is dat door de ziekte MS helaas niet meer mogelijk.
Muziek is voor Akkie heel belangrijk, het is haar lust en haar leven. Zij was alle korpsavonden aanwezig, ze sloeg zelden over. De vele koffieconcerten, nieuwjaarsconcerten, naar Schiermonnikoog, op Akkie konden we rekenen. Nieuwe muziekstukken bij elkaar zoeken en uitdelen, dat was vele jaren haar taak. Dit klusje deed zij samen met Nanne, want de ingeleverde muziek boven in Ons Huis opruimen was een tijdrovende bezigheid, vooral na de kaatsdagen. Dan hadden we soms wel 25 stukken gespeeld.
Daarna verzorgde zij jarenlang de koffie en de thee voor in de pauze. “Een bakkie van Akkie” werd een gevleugelde uitspraak.
Helaas zit zij niet meer op haar vaste plek bij Piet, Wilma en Jelle. Naast Akkie kwamen altijd de nieuwe bugelspelers. Zij heeft de nieuwelingen altijd goed geholpen, dat deed zij met veel plezier.
Door een ziekte gedwongen te worden om te stoppen met je hobby, dat is heel akelig.
Akkie en Gerrit zijn inmiddels verhuisd naar een aangepaste woning in St. Anna.
Wij hebben Akkie en haar gezin een muzikale groet gebracht en haar een bugel met daarop een boeket droogbloemen aangeboden. De bugel heeft al een mooie plek gekregen in hun nieuwe woning.